Prawo - nie warto być ignorantem

go w ustawodawstwie polskim jest Kodeks rodzinny i opiekuńczy, stanowiący niejako uzupełnienie przepisów Kodeksu cywilnego. Własną regulację praw rodzinnych zawiera również Traktat konstytucyjny UE, gdzie w rozdziale I

Prawo - nie warto być ignorantem antelegem.pl

Wikipedia o prawie rodzinnym w Polsce

W Polsce kwestie związane z prawem rodzinnym reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Kodeks cywilny i ustawy szczegółowe. Źródłem prawa rodzinnego w ustawodawstwie polskim jest Kodeks rodzinny i opiekuńczy, stanowiący niejako uzupełnienie przepisów Kodeksu cywilnego.

Własną regulację praw rodzinnych zawiera również Traktat konstytucyjny UE, gdzie w rozdziale II zawarte zostało prawo do założenia rodziny i zawarcia małżeństwa, zakaz dyskryminacji, różnorodność kulturową, religijną i językową, równouprawnienie kobiet i mężczyzn, prawa dziecka, ochrona życia rodzinnego i zawodowego i tym samym prawa te zostały w sposób znaczący rozwinięte, także z punktu widzenia teorii praw człowieka.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_rodzinne


Czy warto przygotować się do rozprawy sądowej?

Jeśli pojawiła się konieczność odbycia rozprawy sądowej, warto odpowiednio się do niej przygotować. Nie każdy wie jak przebiegają tego typu procesy oraz czego można się na nich spodziewać, a w wielu sytuacjach mogą one bardzo zaskoczyć. W zależności od charakteru naszego uczestnictwa w rozprawie, warto poszukać dodatkowych informacji oraz przygotować się do roli, jaką będziemy musieli spełnić. W tym celu warto zasięgnąć odpowiednich porad prawnych, a uzyskać je można w specjalnych poradniach lub kancelariach adwokackich. Zawsze warto korzystać z pomocy sprawdzonych osób, które odznaczają się doświadczeniem i wiedzą, jakiej nie posiadają osoby niezwiązane z prawem. Dzięki temu pójdziemy na rozprawę bez stresu.


Konstytucja i jej podstawa prawna - wyjaśnienie

Podstawowym aktem prawnym określającym ustrój państwa jest konstytucja; jej postanowienia znajdują rozwinięcie w szeregu ustaw. Najczęściej konstytucja ma postać jednego aktu prawnego, może mieć też kształt kilku aktów tej samej rangi (stan taki istniał w Polsce od września 1992 r. do wejścia w życie obecnej Konstytucji z 1997 r.). Innym przykładem jest ustrój Wielkiej Brytanii, w której porządku prawnym nie ma jednolitego aktu tej rangi, zaś treść konstytucji można wywieść z szeregu aktów prawnych powstałych na przestrzeni wieków (np. Wielkiej Karty Swobód z 1215 r., Act of Settlement z 1701 r.).

W demokratycznym państwie prawa przyjmuje się wymóg zgodności wszystkich aktów prawnych z konstytucją ("Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej"). Jest to wynikiem przyjętej hierarchii aktów prawnych, zgodnie z którą każda ustawa musi być zgodna z konstytucją (zasada konstytucyjności, zaś każde rozporządzenie wykonawcze nie może być sprzeczne z ustawą i konstytucją (zasada legalności). Do oceny zgodności aktów prawnych z normami wyższego rzędu powołany jest Trybunał Konstytucyjny.

Podstawowymi źródłami prawa stanowionego (zwanych inaczej aktami prawotwórczymi) w Polsce są, enumeratywnie wymienione w Konstytucji, następujące akty normatywne:

Konstytucja
Ratyfikowane umowy międzynarodowe
Akty prawne organizacji międzynarodowych
Ustawy
RozporzÄ…dzenia z mocÄ… ustawy
Umowy międzynarodowe
RozporzÄ…dzenia
Akty prawa miejscowego
regulaminy parlamentarne (regulamin Sejmu, regulamin Senatu, regulamin Zgromadzenia Narodowego)

Normatywne uchwały oraz zarządzenia organów państwowych i samorządowych są w świetle Konstytucji traktowane jako źródła prawa wewnętrznego. Mogą one jednak mieć charakter prawa powszechnie obowiązującego, jeżeli są aktami prawa miejscowego (np. niektóre uchwały rady gminy, przepisy porządkowe ustanowione w drodze zarządzenia wójta).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_konstytucyjne